SRBIJA U BEOGRADSKIM MEDIJIMA
Hipnoza u mraku
– U emisiji “Srbija danas“, trećerazredni novinari pronalaze domaćinstva sa poglavarom koji do u detalje objašnjava kolika je glava njegovog vola i da toliku glavu nema ni jedan vo u regionu –
Ova svakodnevna promocija Beograda i bombardovanje građana Srbije informacijama o velikim uspesima nespretnog gradonačelnika Siniše Malog i njegovog tabora, polako počinje da ide na nerve seoskom području i lokalnom stanovništvu što živi izvan zidina pomenutog glavnog grada. Sve te TV. emisije posvećene “Beogradskom čitaču“, “Beogradu na vodi“, “Beogradskom noćnom životu“, “Aprilu u Beogradu“… iskopima, prokopima, udesima, izgradnji, zdravstvu, smradu na Adi Hjui, pucnjavama, tučnjavama, splavovima, stavovima, zapletima, raspletima.. prete da stvore stalnu mučninu u, ne tako neotpornom, stomaku žitelja varošica što se više i ne pominju na toj istoj televiziji koja je očigledno evoluirala od informativne ustanove države Srbije u marketinški satelit grada Beograda i aktuelnog političkog establišmenta. Lepo je što postoji, opet, “Beogradska Hronika“, kako bi zainteresovani mogli da otprate šta se događa u gradu nad gradovima, belom, ali zašto i sve ostale emisije moraju da budu u službi belog grada? Da li u pomenutom gradu postoji bar jedna osoba na važnom položaju koja bi ukazala, opomenula, razobručila i odlučila da oslobodi utamničeni ostatak Srbije od beogradske tiranije! Da prodiše i Užice, Kraljevo, Šabac, Valjevo, Zaječar, Leskovac.. i ostali gradovi koji po geografskoj podeli ne pripadaju “Beogradskom Pašaluku“. Nekako se sve svelo na histerično utrkivanje beogradskih Aganlija i njihovih subaša, da što slikovitije opišu svoje uspehe i zasluge za stvaranje jednog modernog i nadasve jedinstvenog grada Beograda. Dakle, najudarniji termini kao i emisije su podređene tom prioritetnom zadatku, a jedan mali prostor, gle čuda, je teškom mukom izdvojen i posvećen ostatku Srbije koja se, sudeći po toj emisiji, bavi isključivo poljoprivredom, stočarstvom i drugim ograncima srodnih zanimanja. U emisiji “Srbija danas“, trećerazredni novinari pronalaze domaćinstva sa poglavarom koji do u detalje objašnjava kolika je glava njegovog vola i da toliku glavu nema ni jedan vo u regionu. E, taj vo je najvažnija informacija u navedenom programu, namenjenom da se ućutka i do granica poniženja dovede ostatak stanovništva ove države (ne smem reći građana, jer oni žive samo u Beogradu), kao da se, osim navedenog vola, ništa drugo ne događa u unutrašnjosti izuzev odgoja tog jedinstvenih primeraka glavatog golijata. Da li je moguće da je kultura umrla? Da li se događaju izložbe mladih slikara, da li pozorišta prave predstave i da li pre svega građani ovih otuđenih i zaboravljenih delova Srbije posećuju navedene kulturne manifestacije? Odgovor je pozitivan ali to nikoga u Beogradu ne zanima kao uostalom ni glavati bik koji se sticajem čudnih okolnosti našao u centru ove kratke pričice.
Nekako mi se čini da je vreme i pravi trenutak da se svi mi odselimo u Beograd, sa sobom obavezno povedemo našeg rogatog prezenta i ne zaboravimo lopatu i džak, kako se ne bi osramotili i na nekom trgu ostavili eventualni izmet koji bi ovaj subjekt mogao iz sebe izbaciti. Ko zna šta bi onda na televiziji rekao gradonačelnik, Mali? Jedno je sigurno, sa odvratnošću bi se držao za nos?
Radojko Lako Veselinović
